Athènes > Πληροφορίες για το Λουξεμβούργο > Η οικογένεια του Μεγάλου Δούκα >

Η οικογένεια του Μεγάλου Δούκα

Με τη συνθήκη του Λονδίνου του 1839 το Λουξεμβούργο κερδίζει την πραγματική του ανεξαρτησία. Στην ουσία, η συνθήκη αυτή επιβεβαιώνει το γεγονός ότι το Μεγάλο Δουκάτο είναι ένα κυρίαρχο, ανεξάρτητο κράτος, το οποίο συνδέεται προσωπικά με τον βασιλιά των Κάτω Χωρών και είναι μέλος της γερμανικής συνομοσπονδίας. Μετά τη συνθήκη του Λονδίνου, το Λουξεμβούργο διαμελίστηκε: το γαλλόφωνο τμήμα παραχωρήθηκε στο βασίλειο του Βελγίου και το γερμανόφωνο τμήμα σχημάτισε το αυτόνομο Μεγάλο Δουκάτο.

Η ανοικοδόμηση της εθνικής ταυτότητας ακολούθησε το ρυθμό της σταδιακώς αποκτηθείσας ανεξαρτησίας και ενισχύθηκε από το 1890, χάρη στην παρουσία του βασιλεύοντος οίκου στην επικράτεια του Μεγάλου Δουκάτου.

Πράγματι, σύμφωνα με τους όρους του συμφώνου της οικογένειας του Οίκου Νασάου του1783, το στέμμα έπρεπε, με το θάνατο του τελευταίου άρρενος απογόνου του Οίκου Οράγγης – Νασάου, να περάσει στους Νασάου-Βάιλμπουργκ. Όταν ο Γουλιέλμος Γ’ των Κάτω Χωρών αποβίωσε χωρίς να αφήσει άρρενα απόγονο, το στέμμα του Μεγάλου Δουκάτου περιήλθε στον δούκα Αδόλφο των Νασάου, ενώ η πρωτότοκη κόρη του Γουλιέλμου Γ΄, Βιλελμίνη, διαδέχθηκε τον πατέρα της στο θρόνο των Κάτω Χωρών, στον οποίο η σειρά διαδοχής ήταν διαφορετική από εκείνη του Μεγάλου Δουκάτου. Η προσωπική διασύνδεση του Λουξεμβούργου και των Κάτω Χώρων έλαβε επομένως τέλος με το θάνατο του Γουλιέλμου Γ’.

Το 1890, σε ηλικία 73 ετών, ο Μεγάλος Δούκας Αδόλφος των Νασάου έγινε έτσι ο ιδρυτής της εθνικής δυναστείας του Λουξεμβούργου, τον οποίο έκτοτε διαδέχονται στο θρόνο οι άμεσοι απόγονοί του.